Wspólnotą opiekuje się Ks. Sebastian Bisek
Spotkania odbywają się w poniedziałek o 18:30
W dokumentach CHARIS Odnowa Charyzmatyczna nazywana jest częścią ekumenicznego strumienia łaski, zrodzonego z suwerennej woli Boga w Kościele katolickim w roku 1967 jako owoc Soboru Watykańskiego II. Odnowa w Duchu Świętym jest niejednolitym ruchem, który nie posiada jednego założyciela. Preambuła ICCRS stanowi, że "jest to wysoce zróżnicowany zespół jednostek grup i działań często niezależnych jedne od drugich na różnym etapie rozwoju i różnorodnie rozłożonych akcentach, które łączy to samo podstawowe doświadczenie i które stawiają sobie te same cele."
Doświadczeniem jednoczącym grupy odnowy jest tzw. Chrzest w Duchu Świętym.
Chrzest w Duchu Świętym, inaczej zwany wylaniem Ducha Świętego, jest nawiązaniem do doświadczenia biblijnej Pięćdziesiątnicy (Dz 2,1-41). Tego dnia w Wieczerniku apostołowie otrzymali Ducha Świętego. Wtedy to Apostołowie przemawiali językami oraz głosili Jezusa z mocą. Wylanie Ducha Świętego jest wydarzeniem niesakramentalnym, wynika natomiast z sakramentów chrztu i bierzmowania. Polega na ożywieniu darów złożonych przez Boga po przyjęciu sakramentów. Wiąże się ze szczególną interwencją Ducha Świętego, której wynikiem najczęściej jest:
- nawiązanie osobistej relacji z Bogiem,
- pogłębiona modlitwa i życie sakramentalne,
- radość i pokój wynikający z bliskości Boga często zauważony przez najbliższe otoczenie,
- pragnienie opowiadania innym o tym doświadczeniu,
- zaangażowanie się w różne działania Kościoła.
Chrzest w Duchu Świętym zazwyczaj ma miejsce pod koniec Rekolekcji Ewangelizacyjnych Odnowy bądź innych rekolekcji kerygmatycznych. Po decyzji o osobistym nawróceniu i przyjęciu Jezusa jako jedynego Pana i Zbawiciela, wspólnota modli się do Ducha Świętego, często z nałożeniem rąk, prosząc o charyzmaty, które będą służyć Kościołowi
(ks. Józef Maciąg).
Cele Odnowy w Duchu Świętym zawarte w statucie ICCRS:
- Zachęcanie do dojrzałego i nieustannego nawracania się ku Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu i Zbawicielowi.
- Zachęcanie do zdecydowanego osobistego przyjęcia osoby Ducha Świętego, Jego obecności i mocy. Te dwie łaski duchowe często przychodzą w doświadczeniu zwanym w różnych częściach świata "chrztem w Duchu Świętym", "wylaniem Ducha Świętego" lub "odnowieniem w Duchu Świętym". Rozumiane są najczęściej jako osobiste przyjęcie łaski inicjacji chrześcijańskiej oraz umocnienie w chrześcijańskiej służbie dla Kościoła i świata.
- Przyjmowanie i posługiwanie darami duchowymi (charyzmatami) nie tylko w Odnowie Charyzmatycznej, lecz szerzej w Kościele. Te dary zwyczajne i nadzwyczajne ujawniają się obficie wśród osób świeckich, zakonników i duchowieństwa. Ich poprawne rozumienie i używanie zharmonizowane z innymi elementami życia Kościoła jest źródłem mocy dla chrześcijan w ich drodze ku świętości i w pełnieniu misji.
- Włączanie się w dzieła ewangelizacji w mocy Ducha Świętego, również ewangelizacji i reewangelizacji chrześcijan tylko z nazwy (tzn.tych, którzy zaprzestali praktyk religijnych bądź praktykują wyłącznie z tradycji albo z przyzwyczajenia nie pogłębiając przez to swojego życia duchowego), ewangelizacji kultury i struktur społecznych. Odnowa szczególnie angażuje się w misję Kościoła głosząc Ewangelię słowem i czynem, ukazując Jezusa Chrystusa przez osobiste świadectwo oraz te uczynki wiary i sprawiedliwości, do których jest powołany każdy chrześcijanin.
- Pielęgnowanie stałego wzrostu w świętości przez integrację charyzmatów z pełnią życia Kościoła. Odnowa zachęca do udziału w bogatym życiu sakramentalnym i liturgicznym, do czerpania z tradycji katolickiej modlitwy i duchowości, do stałej formacji w nauce katolickiej pod kierunkiem Kościoła i do uczestnictwa w wypełnianiu programu duszpasterskiego Kościoła.